De Drongense beeldhouwer MaRf creëerde met De Zonneschilder een poëtisch beeld dat stemt tot nadenken over de grenzen van het kunstenaarschap. Het werk stelt een kunstenaar voor in zijn poging zich de onvatbare schoonheid van de natuur toe te eigenen door te doen alsof hij de ondergaande zon schildert. Het verbeeldt de onmacht van een artiest om ooit de overweldigende natuurpracht te kunnen evenaren in zijn eigen kunst en de artistieke dood die wordt ingeluid bij kunstenaren die dit toch

proberen. Dit wordt gesymboliseerd door het naamkaartje aan de teen van de artiest, zoals bij de overledenen in het mortuarium wordt omgeknoopt.

De Zonneschilder werd voor het eerst aan het brede publiek getoond op de tentoonstelling ‘3598 dagen later’ die het Cultuurplatform Drongen, het Davidsfonds en Curieus organiseerden in De Campagne in Drongen. Sindsdien leefde het idee om het werk een vaste plek te geven in Drongen. Uiteindelijk werd in samenspraak met het verenigingsleven in Drongen gekozen het beeld te plaatsen aan het idyllische veer aan de Leie in Baarle te plaatsen, waar het de zonsondergang het mooist kan vangen.